Coronavirus/COVID-19 op Bali

Geschreven door Dirk Monsieurs en Kees Hermus

Het was begin maart 2020. Het coronavirus bereikte Indonesië en dus ook het Indonesische eiland Bali. De meeste toeristen, studenten en digatal nomads besloten om het eiland te verlaten en terug te keren naar hun thuisland.

Waar het normaal gesproken in de straten van Kuta, Seminyak, Ubud en Canggu verschrikkelijk druk is werd het binnen een aantal dagen aanzienlijk leeg op straat.

Het vertrek van alle toeristen had direct veel invloed op het welzijn van de lokale bevolking. Bali is een erg populaire vakantiebestemming waar ruim 80% van de bevolking afhankelijk is van een baan in de toeristenindustrie. Binnen enkele weken zat een groot deel van het eiland zonder inkomen. Door de coronacrisis sloten veel hotels, guesthouses, homestays en villa’s hun deuren waardoor werknemers – al dan niet tijdelijk – ontslagen werden. De gelegenheden die wel openbleven hielden vaak in op loon.

In Nederland hebben wij een sociaal vangnet als men zijn baan verliest. In Indonesië is dit niet het geval. Als inwoners op Bali zonder werk komen te zitten zijn ze afhankelijk van familie, donaties en ondersteuning vanuit de banjar (lokale community). Aangezien een groot deel van de bevolking in de financiële problemen kwam te zitten en wij toe moesten zien wat de gevolgen voor de bevolking waren voelden wij de behoefte om iets bij te dragen aan het verlichten van het leed wat wij zagen. Wij besloten Bali Care Foundation op te richten en op die manier zoveel mogelijk mensen te kunnen helpen.

Iedereen hoopte dat het coronavirus van korte duur zou zijn maar helaas niets was minder waar. Het is inmiddels december, 9 maanden na de uitbraak van het virus in Indonesië. Het land is nog steeds gesloten voor toeristen, inwoners krijgen steeds meer problemen en leven in een stressvolle situatie. Krediet moet worden terugbetaald aan de bank, echter gaat dit niet zonder inkomen. Families moeten worden onderhouden in hun levensbehoeften, kinderen moeten naar school maar als er geen inkomsten zijn, zijn er ook geen mogelijkheden om dit te kunnen financieren. Door de situatie wordt er momenteel meer gestolen en ingebroken dan normaal omdat men vaak geen andere uitweg ziet.

In juni besloot de overheid nationale toeristen weer toe te laten op Bali toen werd de situatie iets beter. De economie begon weer een klein beetje op gang te komen. Sommige inwoners konden hun werk weer oppakken, al dan niet tegen een gereduceerd maandinkomen. Echter van een enorme economische groei was en is nog steeds geen sprake. Het overgrote deel van de bevolking zit nog steeds zonder inkomen.

Schrijnend is de situatie in de dorpen waar het voor de coronacrisis al heel zorgelijk was. In eerdere blogs hebben we al eens geschreven over de erbarmelijke omstandigheden daar. Voor het begin van de coronacrisis werden deze inwoners nog regelmatig ondersteund door de lokale bevolking. Echter doordat de gehele bevolkingsgroep werd geraakt is het haast onmogelijk om elkaar op wat voor manier dan ook nog te ondersteunen.

Na de oprichting van Bali Care Foundation kwamen direct donaties binnen waarna wij meteen zijn begonnen met het ondersteunen van inwoners door het uitdelen van voedselpakketten. We wilden ook graag de inwoners ondersteunen in educatie voor kinderen, schoon drinkwater, hulpmiddelen voor mindervaliden en overige voorzieningen. Daarvoor kunnen we alle financiële hulp goed gebruiken!

De verwachting is dat het coronavirus nog een langere tijd onder ons blijft en dus grote invloed zal hebben op het dagelijkse leven. Daarom proberen wij als stichting iets te blijven betekenen! Wil jij ook iets bijdragen? Dat kan! Doe een gift via www.balicarefoundation.com/doneer/ of wordt maandelijkse donateur en help zo mee met de strijd tegen armoede op Bali. Namens de bevolking: bedankt!